Niels Luiten

Kun je eens iets over jezelf vertellen? Wie ben jij? Waar kom je vandaan? Wat is voor jou de ultieme manier om te ontspannen na het werk? Hoe breng jij het liefst je vrije tijd door?

Ik ben Niels Luiten, ik ben 25 en woon in Gouda. Toen ik begon met werken bij Grant Thornton in Rotterdam was mijn plan om ook in Rotterdam te gaan wonen, maar ik ben toch in Gouda gebleven. Veel van mijn vrienden wonen hier ook nog of wonen inmiddels weer in Gouda.

Ik ben begonnen bij Grant Thornton na het vwo, op mijn 18e op de vestiging in Rotterdam. Er was destijds ook wel een Assurance-afdeling in Gouda, maar Rotterdam sprak me toch meer aan door het internationale aspect en omdat het wat groter was. Tegelijk met het werken bij Grant Thornton, begon ik aan de opleiding accountancy aan Nyenrode. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en ben ik bezig met het laatste vak van de post-master. In december hoop ik theoretisch klaar te zijn met mijn opleiding en dan volgt er nog een gedeelte van mijn praktijkstage.

In mijn vrije tijd? Ik vind het leuk om in de keuken te staan. Of lekker uit eten gaan en genieten van iemand anders zijn of haar kookkunsten. En ik breng graag mijn tijd door met mijn vriendin en vrienden.

Kun je ons eens meenemen in je functie bij Grant Thornton? Wat voor werkzaamheden doe je? Waarom is jouw rol als accountant de allerleukste?

Op dit moment werk ik als junior manager in de assurance-praktijk. Ik ben begonnen als junior assistent accountant. Mijn rol en daarmee ook mijn werkzaamheden zijn door de jaren heen verder ontwikkeld. Het leuke is dat ik veel klanten ook al zeven jaar ken.

Je maakt echt een groei mee, ook samen met je klanten. Ik begon als junior assistent met het controleren van simpele posten (zoals liquide middelen en materiële vaste activa), het uitvoeren van detailtesten, het maken van aansluitingen en berekeningen, het bekijken van investeringsfacturen en het doortellen van de jaarrekening.

Op een bepaald moment groei je daar in door en worden de werkzaamheden steeds complexer: de posten die je controleert worden complexer (bijvoorbeeld voorraad of omzet), de werkzaamheden in de interim-fase spelen een steeds grotere rol: je brengt processen en geldstromen in kaart, maakt een risicoanalyse: je probeert dus echt een goed beeld te krijgen van je klant en kijkt naar wat en waar het fout zou kunnen gaan. Je voert ook al gesprekken met de klant.

Wanneer je nog verder groeit (naar junior manager) komen er meer managementtaken bij: je bewaakt het budget, maakt afspraken met de klant, waarborgt de kwaliteit van het dossier én bent het eerste aanspreekpunt voor de klant, collega’s en de partner die de eindverantwoordelijk draagt voor de opdracht.

Het is dus eigenlijk een hele natuurlijke groei in verantwoordelijkheden en werkzaamheden dus?

Klopt. En dat is leuk: voor sommige klanten werk ik al zeven jaar en toen ik begon controleerde ik de bankafschriften en nu zit ik met de CFO of directie aan tafel voor een eindbespreking en ben je echt volwaardig gesprekspartner. Dan bespreek ik mijn bevindingen en wat er beter kan. Wat ook leuk is aan het werk is de diversiteit aan klanten (qua grootte nationaal/internationaal, sector) en het feit dat we altijd verder willen, meer willen leren om werk van hoge kwaliteit te leveren.

Waarom heb je eigenlijk gekozen voor de accountancy en dan specifiek ook om het deeltijdtraject te starten na het vwo?

Eigenlijk wist ik in de 5e van het vwo al zeker dat ik accountant wilde worden. Ik was goed in economie, management & organisatie en wiskunde, maar vond bijvoorbeeld economie te breed en bedrijfskunde ook nog teveel gericht op andere aspecten zoals HR en marketing. Accountancy raakte precies de kern die ik leuk vond. Er bestonden hbo-opleidingen accountancy, maar op het wo was er eigenlijk alleen de opleiding aan Nyenrode, anders moest ik eerst een algemene bachelor economie en bedrijfseconomie gaan doen.

Dus je was wel echt zeker van je keuze om accountant te worden?

Ja, klopt. Ik wilde bedrijven van binnen zien en het moest iets economisch en financieels zijn. Toen ik acht jaar was vroeg ik al aan mijn ouders hoe aandelen werkten. Blijkbaar zat het er al vroeg in 😉.

En nooit spijt van je keuze?

Nee, zeker geen spijt! Toen ik koos voor de opleiding en dit werk weet ik nog dat, mijn vader zei “zou je dat nou wel doen? Dan zit je hele dagen ergens in zo’n achterkamertje op je rekenmachine te tikken!”. Het is eigenlijk allesbehalve dat en ook echt niet saai. 

Sowieso werk je altijd in teamverband: je werkt samen aan een opdracht met een partner, manager en een aantal assistenten. De werkzaamheden die iedereen uitvoert, hangen ontzettend met elkaar samen, je hebt elkaar dus nodig. Ook begeleid je eigenlijk altijd diegene in het team die net wat minder ervaring heeft dan jij. Je leert dus ook al heel snel samen te werken en anderen te begeleiden.

Verder is de communicatie met je klant enorm belangrijk. De jaarrekeningcontrole is voor veel klanten toch een verplicht iets en vraagt best veel van ze. Wij als accountant stellen continue vragen, willen van alles zien en weten: dat is echt een intensieve samenwerking tussen klant en accountant. En dat ze daaraan willen bijdragen, dat moet je zien te regelen. Maar je hebt ook besprekingen met de klant, neemt interviews af met werknemers van de onderneming en zo moet je een zo compleet mogelijk beeld zien te krijgen. Ook hierin geldt dat het echt een sociaal vak is en het niks te maken heeft met achterkamertjes en rekenmachines.

Het kost best wat analytische en communicatieve vaardigheden om in een korte tijd een onderneming te leren kennen, een werkplan te maken en een risicoanalyse uit te voeren. Je probeert alles zo goed mogelijk in kaart te brengen en duikt er diep in. Met zo’n risicoanalyse kijk je bijvoorbeeld waar er dingen fout kunnen gaan bij de klant: bijvoorbeeld wanneer ze een lening hebben bij de bank en daar bepaalde cijfers moeten vertonen die moeten voldoen aan de solvabiliteit/liquiditeit. Dat moet je zien en inschatten: daar zou een risico kunnen zitten wat zou kunnen betekenen dat er gespeeld kan worden met de cijfers. Dan werk je dus niet alleen met cijfers, maar leer je echt te kijken en analyseren.

Tot slot heb je ook nog te maken met veel vaktechniek (controlestandaarden, verslaggevingsrecht). Het zijn dus echt meerdere componenten die ervoor zorgen dat ons werk uitdagend en sociaal is. Dat we heel veel menselijk contact hebben en altijd met nieuwe dingen bezig zijn. Ook na zeven jaar leer ik nog steeds nieuwe dingen!

Je bent nu zeven jaar onderdeel van deze organisatie. Hoe ervaar jij het werken binnen Grant Thornton? Hoe ervaar je de cultuur?

Wat ik mooi vind aan Grant Thornton is dat het de voordelen heeft van een groot kantoor, maar de sfeer en cultuur van een klein kantoor. We hebben dezelfde kwaliteit en professionaliteit als een groot kantoor en we hebben internationale kansen en mogelijkheden: zo zit ik nu in Italië bij een klant. Aan de andere kant zijn we ook een kantoor waar je een maand na indiensttreding prima een vraag aan de partner kan stellen. De partner zit ook gewoon op de werkvloer.

Verder hebben we binnen de Assurance bijvoorbeeld ook assistentoverleggen. Hierbij bespreken de assistenten onderling (zonder dat er managers of partners aanwezig zijn) alles waar ze tegenaan lopen, ideeën die ze hebben en verbeterpunten. Deze punten worden vervolgens in een managersoverleg gepresenteerd.

Als je een jaar in dienst bent krijg je één van de partners als coach. Je hebt vervolgens drie gesprekken per jaar met elkaar, waarin jouw ontwikkeling en toekomst centraal staan. Wat kan de organisatie doen om het voor jou zo leuk en uitdagend mogelijk te maken? De focus ligt op jouw groei.

Heb je het idee dat er binnen de organisatie ook ruimte is voor jouw ideeën en initiatieven?

Zeker. Enerzijds merk je dit op de afdeling. Je merkt hier dat er voor iedereen (onafhankelijk van hoeveel ervaring je hebt) ruimte is voor zijn of haar mening en inbreng. Stel je hebt vragen of andere ideeën op vaktechnisch gebied of over de aanpak van een bepaalde audit. We hebben voor elke audit een pre-audit meeting waar alle betrokken teamleden bij zijn en inspraak hebben.

Verder is het zo dat je in het team altijd wordt begeleid door iemand die net wat meer ervaring heeft. Deze persoon staat redelijk dicht op je en daardoor is het extra makkelijk om van je te laten horen.

Maar ik merk het ook Grant Thornton-breed. Zoals ik net al zei worden er bij het assistentenoverleg allerlei ideeën en verbeterpunten aangedragen: of het nu over de kleur van het wc-papier gaat, over leaseauto’s: het kan van alles zijn. De assistenten dragen het voor aan de managers en vervolgens presenteren de managers een terugkoppeling en vloeien daaruit acties voort richting HR of de partners. Zo kwamen we een paar jaar terug met het initiatief om vaker voortgangsgesprekken met elkaar te voeren, bovenop het jaarlijkse evaluatiegesprek. Dit is uiteindelijk binnen onze unit doorgevoerd. Natuurlijk worden niet alle ideeën aangepakt, maar er is veel mogelijk.

Als je nu terugkijkt op de afgelopen zeven jaar. Op welk moment of op welke gebeurtenis kijk je dan positief terug/ben je trots?

Ik denk dat dat mijn eerste jaar als junior manager is. Ik merkte dat het goed ging, omdat ik veel van mijn klanten al vanaf het begin van mijn carrière had. Ik heb aangekaart bij de partner dat ik graag het contact met deze klanten zelf zou willen doen: natuurlijk nog wel met de partner achter me als eindverantwoordelijke, maar geen manager of senior manager er meer tussen. De partner gaf me dit vertrouwen en het was best een spannend jaar met veel uitdaging. Ik ben blij dat ik het heb besproken en dat het goed is gegaan.

Het is mooi om te zien dat toen ik hier begon, ik het super spannend vond om begeleiding te vragen of vragen te stellen. Nu zeven jaar later, vind ik het heel leuk dat ik nu echt het aanspreekpunt ben voor mijn klanten, voor de collega’s die ook op de klant werken en voor de partner die betrokken is op de klant. Het is leuk om echt als volwaardig gesprekspartner aan tafel te zitten tijdens de eindbespreking en de standpunten van het team te bespreken met de klant. Ik ben hier echt volwassen geworden en (mee)gegroeid in deze cultuur.

Je hebt nu zelfs gekozen om binnen het internationale netwerk van Grant Thornton een nieuwe uitdaging aan te gaan: emigreren naar Aruba en werken bij Grant Thornton Aruba! Een gave kans. Hoe ben je hier zo gekomen en waar kijk je het meeste naar uit?

Grant Thornton Aruba was specifiek op zoek naar mensen die in Nederland de opleiding tot RA afgerond of bijna afgerond hadden. Ik ben zelf bijna klaar met mijn post-master en mijn vriendin is ook bijna klaar met haar master. Ik kan daar verder met het laatste onderdeel in het traject richting de RA-titel: mijn praktijkstage. Het komt nu dus perfect uit.

Ik heb altijd al de wens gehad om een tijdje in het buitenland te werken. Ik weet zelfs nog dat we tijdens mijn sollicitatiegesprek al hebben gesproken over de mogelijkheden om dit ooit via GT te doen. Ik vind het heel leuk dat dit na al die jaren inderdaad dan ook echt gaat gebeuren. En natuurlijk erg leuk om wel voor GT te kunnen blijven werken, maar dan in het buitenland.

Ik kijk het meeste uit naar alle nieuwe uitdagingen. Ik krijg andere klanten en andere collega's, maar er is ook een andere cultuur, er gelden andere verslaggevingstandaarden en andere manieren van werken. Ik verwacht hier veel van te kunnen leren. Uiteraard kijk ik ook uit naar de prachtige stranden en het heerlijke weer!

Wat voor advies zou jij aankomend collega’s willen meegeven die net met hun carrière starten, misschien ook op hun 18e?  

Stel veel vragen. Zo blijf je dingen leren. Soms voel je je misschien bezwaard en denk je: “ik weet wéér iets niet”, maar dat verwachten we ook helemaal niet. Je leert het meeste door te vragen: waarom moet ik dit doen? Hoe verhoudt het zich tot de grotere opdracht? Het is oké als je nog weinig weet. Je bent hier om te leren.