Transfer pricing

Transfer pricing, of verrekenprijzen, zijn de prijzen die ondernemingen binnen een concern hanteren voor interne transacties, zoals tussen moeder- en dochterbedrijven. Bij grensoverschrijdende transacties geldt het arm’s length-beginsel: alsof er wordt gehandeld tussen onafhankelijke partijen. Dit principe is wereldwijd vastgelegd in wetgeving, belastingverdragen en OESO-richtlijnen en vormt de basis voor een correct transfer pricing-beleid.

Het naleven van transfer pricing-regels voorkomt dat bedrijven hun winsten kunstmatig verschuiven naar landen met lagere belastingtarieven. Daarnaast beschermt het bedrijven tegen fiscale risico’s, zoals naheffingen, boetes en langdurige discussies met belastingautoriteiten over onjuiste verrekenprijzen bij interne transacties. Een goed onderbouwd transfer pricing-beleid draagt dus bij aan zowel fiscale compliance als financiële stabiliteit.

Bedrijven die grensoverschrijdende transacties uitvoeren tussen gelieerde ondernemingen moeten aantonen dat deze transacties onder zakelijke voorwaarden plaatsvinden. Formele documentatieverplichtingen verschillen per land en zijn vaak gekoppeld aan omzet- of transactiedrempels. Het doel van deze documentatie is om aan te tonen dat de gehanteerde prijzen marktconform zijn en in lijn met zowel de lokale belastingwetgeving als de internationale belastingverdragen en de OESO-richtlijnen.

In Nederland geldt dat ondernemingen met een geconsolideerde groepsomzet van meer dan 50 miljoen euro verplicht zijn  een Local File en Master File op te stellen. Bij een wereldwijde omzet van meer dan 750 miljoen euro komt daar een Country-by-Country Report bij. Onder deze drempel blijft de verplichting bestaan om de zakelijkheid van interne transacties te onderbouwen, maar hiervoor gelden geen formele documentatievereisten vanuit de wet.

Het niet naleven van transfer pricing-regels kan grote gevolgen hebben. Wanneer interne transacties tussen gelieerde ondernemingen niet of onjuist worden onderbouwd of gedocumenteerd, kunnen belastingautoriteiten verrekenprijzen corrigeren en winst heralloceren naar een ander land. Dit kan leiden tot dubbele belastingheffing, waarbij twee landen belasting heffen over dezelfde winst. Daarnaast kunnen naheffingen, boetes en langdurige audits of juridische procedures volgen.

Naast financiële risico’s brengt dit ook reputatieschade en een verslechterde relatie met belastingautoriteiten met zich mee.. Een goed onderbouwd en compliant transfer pricing-beleid is daarom essentieel om risico’s te beperken, transparantie te waarborgen en fiscale zekerheid te creëren. Het naleven van de regels voorkomt niet alleen sancties, maar draagt ook bij aan een stabiele internationale bedrijfsvoering.

Het arm’s length-beginsel vormt wereldwijd de standaard voor het vaststellen van verrekenprijzen tussen gelieerde ondernemingen. Het uitgangspunt is dat interne transacties plaatsvinden onder zakelijke voorwaarden, alsof het gaat om handel tussen onafhankelijke partijen. Dit principe is niet alleen een theoretische richtlijn, maar een wettelijke verplichting: het is vastgelegd in lokale wetgeving, belastingverdragen en de OESO-richtlijnen.

Een goed onderbouwd transfer pricing-beleid en bijbehorende documentatie zijn cruciaal om te voldoen aan deze regels. Het niet of onjuist onderbouwen van de zakelijkheid van transacties kan leiden tot aanzienlijke fiscale risico’s, zoals naheffingen en boetes. Bovendien biedt een solide beleid transparantie en voorspelbaarheid, wat essentieel is voor internationale bedrijfsvoering. Het arm’s length-beginsel helpt om fiscale zekerheid te creëren en discussies met belastingautoriteiten te voorkomen.